> วันพุธที่ ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๗
หลวงพ่อขอให้ลูกทุกคน ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย ห้ามตาย ให้แข็งแรง สดชื่นเบิกบานอย่างเดียว ให้ธรรมะละเอียดตั้งแต่วันนี้ และให้ละเอียดยิ่ง ๆ ขึ้นไปเลยนะ
> วันพฤหัสบดีที่ ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๗
พรุ่งนี้ก็วันที่ ๓ แล้ว เดี๋ยวก็จะสิ้นปีอีกแล้ว วันเวลาผ่านไปเร็วมาก ลูก ๆ ต้องเอาประโยชน์ตนด้วย อย่ามัวแต่ลุยงานหยาบจนปล่อยปละละเลยในการทำความเพียรที่จะฝึกใจให้หยุดให้นิ่งให้ละเอียดกัน
เริ่มต้นจากการแชทกันนี่แหละ ที่เป็นเหตุให้กิเลสเข้ามาบังคับได้ง่าย ถ้าเผลอเมื่อไร เป็นเสร็จทุกราย
บุญโปรยดอกดาวรวย ลูกก็ต้องทำให้ถูกหลักวิชชา ให้เรานึกน้อมบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่ นึกถึงท่านเอาไว้ที่ศูนย์กลางกาย อาราธนาให้ท่านกลั่นแก้กาย วาจา ใจของเราให้ใสสะอาดบริสุทธิ์ ให้มีความปลื้ม ปีติมาหล่อเลี้ยงใจ ต้องปลื้มให้ได้ตลอดนะลูกนะ
> วันศุกร์ที่ ๓ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๗
ลูก ๆ ผู้นำบุญบางคนมาโปรยกลีบดอกดาวรวย ยังไม่ถูกหลักวิชชา ยังตระหนี่บุญอยู่ คือ รับดอกดาวรวยไป ๔ ถุงแล้วนำไปเก็บไว้ โดยไม่แจกจ่ายใคร อย่างนี้เรียกว่ายังตระหนี่บุญอยู่ ขณะที่ชาวเมียนมาร์เขามาโปรยกลีบดอกดาวรวยกันเป็นร้อยคน นั่งรถเบียด ๆ กันมา ได้ดอกดาวรวย ๑ ถุง แบ่งกันคนละไม่กี่กลีบ แต่เขาแบ่งปันกันอย่างทั่วถึง ปลื้มปีติในบุญ กันน้ำหูน้ำตาไหล ก้มกราบพระธุดงค์กับพื้นด้วยความปลื้มใจ ชาวเมียนมาร์เขาบอกไม่อยากกลับเมียนมาร์ เพราะที่เมียนมาร์ไม่มีอย่างนี้ เขาต้องการที่จะได้กราบพระที่ท่านมาเดินธุดงค์กันมากมายแบบที่เมืองไทย แล้วชาวเมียนมาร์เขาก็เกิดกุศลศรัทธา แบ่งกลีบดอกดาวรวยคนละกลีบสองกลีบ ให้กับผู้นำบุญที่เก็บกลีบดอกดาวรวย ๔ ถุงอยู่ เพื่อให้ไปโปรยและจะได้บุญเยอะ ๆ ด้วยกัน ไม่รู้เป็นการสอนทางอ้อมรึเปล่า ซึ่งผู้นำบุญที่เก็บกลีบดาวรวยอยู่ ๔ ถุง กลับแจกไม่เป็น คิดแต่ว่าจะโปรยเยอะ ๆ แต่เพียงผู้เดียว ซึ่งผิดหลักวิชชา ชาวเมียนมาร์เขาได้คนละไม่กี่กลีบ แต่สามารถแบ่งกันอย่างทั่วถึง ที่ทำงานอยู่ที่โรงงานแถวมหาชัย แต่งชุดชาวเมียนมาร์อย่างสวยงาม มากันเป็นร้อย ผู้นำบุญชาวเมียนมาร์ ได้รับนโยบายให้ไปชวนชาวเมียนมาร์มาช่วยกันโปรยดอกดาวรวยต้อนรับพระธุดงค์ แบ่งเป็นชุด ๆ หมุนเวียนกันมา เพราะว่าชาวเมียนมาร์ เขาต้องทำงานรับค่าแรงเป็นรายวัน จึงต้องทำตามกติกาของโรงงาน แต่ก็อยากได้บุญ จึงหมุนเวียนกันมา ชาวเมียนมาร์บอกว่า อย่าไปเอาเงินของหลวงพ่อ อย่าไปเอาเงินวัด จึงเช่ารถกันมาเอง พอขากลับก็รวบรวมปัจจัย คนละเล็กคนละน้อย เพื่อนำมาถวายพระ นี่คือชาวเมียนมาร์
ส่วนผู้นำบุญที่เก็บดอกดาวรวยอยู่ ๔ ถุง คงลืมไป คิดจะเอาบุญเยอะ ๆ กลายเป็นตระหนี่บุญ ยังไม่ถูกหลักวิชชา อาจเป็นเพราะเป็นวันแรก จึงยังไม่มีการแนะนำ ซึ่งหลวงพ่อก็เคยบอกไปแล้วให้กระจายบุญ ให้ไปชักชวนคนใหม่ ๆ มาโปรย เจอใครก็ชวนให้มานั่ง เอากลีบดอกดาวรวยให้เขา เพื่อเอาไปโปรย ไม่ใช่เรามาโปรยเองคนเดียว กลายเป็นตระหนี่บุญ ได้บุญไม่เต็มที่ และต้องรักษาใจให้ใส ๆ ขนาดเด็ดดอกไม้ยังสะเทือนถึงดวงดาว แต่นี่เราเด็ดเอาดาวมาจากฟ้ากันเลย จะสะเทือนไปถึงไหน?
